هدف از نگارش این مقاله، بررسی تأثیر فناوری‌محوری به‌عنوان یکی از متغیرهای مهم درون‌سازمانی بر نظام مدیریت منابع انسانی در بین سازمان‌های صنعتی ایران بوده است که صنعت فولاد را برای مطالعه‌ی موردی، برگزیده است. جامعه‌ی آماری مورد بررسی، کلیه‌ی شرکت‌های فولادی ایران بوده‌اند که از بین آن‌ها 9 شرکت با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم به‌عنوان نمونه، گزینش شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها دو پرسش‌نامه بوده است که به تعداد 506 نسخه توزیع و 78% آن برگشت داده شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. آزمون تأثیر فناوری‌محوری بر نظام مدیریت منابع انسانی، با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون متقاطع صورت گرفته است. نتایج به‌دست‌آمده، گویای تأثیر فناوری‌محوری بر تمامی اجزای نظام مدیریت منابع انسانی در شرکت‌های فولادی است و الگوی تأثیر فناوری‌محوری با توجه به شاخص‌های برازش 036/0RMSEA= و 728/0PCFI= و سایر شاخص‌های مربوطه، دارای برازش مناسب است.
ابتدای صفحه