تحقیق حاضر، به‌منظور طراحی و ارایه‌ی الگویی مناسب برای کنترل استراتژیک دستگاه‌های فرهنگی کشور انجام شده است. این مقاله، با ارایه‌ی تعاریف، مفهوم‌سازی و مرور بر مبانی علمی و نظری مفهوم کنترل استراتژیک در سازمان‌ها پرداخته و مدل مناسب خود را درخصوص کنترل استراتژیک دستگاه‌های فرهنگی کشور ارایه کرده است که مدل پیشنهادی، در نوع خود بی‌نظیر و از جنبه‌ی خلاقیت و نوآوری، در کشور منحصربه‌فرد است.
محققین با تهیه پرسشنامه‌ای که دربرگیرنده‌ی شاخص‌ها و عوامل اصلی ساختار مدل پیشنهادی می‌باشد و پایایی آن براساس روش آلفای کرونباخ به‌میزان 8/98% محاسبه شده است، اقدام به توزیع پرسش‌نامه و جمع‌آوری آمار و اطلاعات مورد نیاز نموده و مراحل تجزیه‌وتحلیل آن را با استفاده از روش توصیفی با تکیه بر عوامل اصلی سازنده به انجام رسانده‌اند و متدولوژی خود را در چهار گام تشریح کرده‌اند. جامعه‌ی آماری مورد نظر، 6 دستگاهِ بزرگ فرهنگی کشور بوده و روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی از نوع قرعه‌کشی و ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای بوده است و در بخش میدانی، از پرسش‌نامه‌ی فوق که قبلاً روایی آن تأیید گردیده، استفاده شده است. پس از تجزیه‌وتحلیل یافته‌ها، از روش تحلیل عاملی تأییدی، فرضیه‌های پژوهش آزمون و تأیید گردیده و در پایان میزان برازش الگوی کنترل استراتژیک، با استفاده از مدل تحلیل مسیر سنجیده و الگوی مفهومی تحقیق، به تأیید نهایی رسیده است.
بعد از برازش الگوی مفهومی در مدل نهایی تحقیق، 9 عامل اصلی مؤثر بر فرایند کنترل استراتژیک دستگاه‌های فرهنگی کشور به‌دست آمد که عبارتند از: ارزش‌های محوری؛ فرایند برنامه‌ریزی؛ عوامل کلیدی؛ شایستگی و مسؤولیت‌پذیری کارکنان؛ سازمان‌دهی؛ تخصیص منابع؛ کنترل عملیاتی؛ کنترل راهبردی و اقدام اصلاحی. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که هر چه قدر دستگاه‌های فرهنگی کشور در تدوین استراتژی‌های خود فعال باشند، در اجرای آن نیز فعال خواهند بود؛ هر چه دستگاه‌های فرهنگی کشور برنامه‌های مدون بیش‌تری داشته باشند، ارزیابی عملکرد آنان راحت‌تر به دست می‌آید و در ارزیابی عملکرد دستگاه‌های فرهنگی کشور بیش‌تر به برنامه‌های اجراء شده توجه می‌شود.
ابتدای صفحه