تحقیق حاضر، به‌منظور بررسی میزان رضایت، انگیزش و عملکرد شغلی کارکنان آموزشی صورت گرفته است. به‌همین منظور، از جامعه‌ی آماری که مشتمل بر کارکنان آموزشی بود 93 نفر انتخاب شدند. شیوه‌ی انتخاب آزمودنی‌های تحقیق، به‌صورت سرشماری است؛ یعنی، تمام افراد در تحقیق شرکت داشتند و پرسش‌نامه‌های کامل عودت‌داده‌شده 93 نفر می‌باشد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌ی رضایت شغلی (JDI) و نیز پرسش‌نامه‌ی انگیزه‌های شغلی و پرسش‌نامه‌ی عملکرد شغلی که با توجه به شرایط آموزشی تنظیم شده بود استفاده گردید. ضریب پایایی سه پرسش‌نامه‌ی مورد استفاده، به‌ترتیب عبارتند از: 96/0، 91/0 و 90/0. یافته‌های پژوهش، نشان داد که کارکنان آموزشی از رضایت، انگیزش و عملکرد شغلی بالاتر از متوسط برخوردارند. مؤلّفه‌های رضایت از حقوق و رضایت از ارتقا پایین‌تر از بقیه‌ی مؤلّفه‌ها هستند. نیازهای سطح پایین و سطح بالای کارکنان، همگی در سطحی بالاتر از متوسط قرار دارند. مهم‌ترین عامل رضایت شغلی کارکنان آموزشی، خودِ شغل یا نفس کار؛ یعنی، تدریس و آموزش می‌باشد. انگیزه‌های قدرت و معنوی، پیش‌بینی‌کننده‌های عملکرد شغلی کارکنان آموزشی هستند و درمجموع انگیزش شغلی و رضایت شغلی و تعامل آن‌ها پیش‌بینی‌کننده‌ی عملکرد شغلی کارکنان هستند.
ابتدای صفحه